پپتید C که به عنوان پپتید رابط نیز شناخته می‌شود، یک اسید آمینه حیاتی در تولید انسولین است. این پپتید در کنار انسولین توسط پانکراس آزاد می‌شود و به عنوان یک نشانگر کلیدی برای ارزیابی عملکرد پانکراس عمل می‌کند. در حالی که انسولین سطح قند خون را تنظیم می‌کند، پپتید C نقش متفاوتی ایفا می‌کند و در درک شرایط مختلف سلامتی، به ویژه دیابت، ضروری است. با اندازه‌گیری سطح پپتید C، ارائه دهندگان خدمات درمانی می‌توانند بین دیابت نوع 1 و نوع 2 تمایز قائل شوند، تصمیمات درمانی را هدایت کنند و اثربخشی درمان را کنترل کنند.

اندازه‌گیری سطح پپتید C در تشخیص و مدیریت دیابت ضروری است. افراد مبتلا به دیابت نوع 1 معمولاً به دلیل حمله سیستم ایمنی به سلول‌های بتای تولیدکننده انسولین، سطح انسولین و پپتید C پایین یا غیرقابل تشخیص دارند. از سوی دیگر، افراد مبتلا به دیابت نوع 2 ممکن است سطح پپتید C طبیعی یا بالایی داشته باشند زیرا بدن آنها انسولین تولید می‌کند اما در برابر اثرات آن مقاوم است. نظارت بر سطح پپتید C در بیمارانی مانند افرادی که تحت پیوند سلول‌های جزیره‌ای قرار می‌گیرند، می‌تواند بینش ارزشمندی در مورد موفقیت اقدامات پزشکی ارائه دهد.

مطالعات همچنین اثرات محافظتی بالقوه پپتید C را بر روی بافت‌های مختلف بررسی کرده‌اند. برخی تحقیقات نشان می‌دهد که پپتید C ممکن است دارای خواص ضد التهابی باشد که می‌تواند به کاهش عوارض مرتبط با دیابت، مانند آسیب عصبی و کلیوی، کمک کند. اگرچه خود پپتید C مستقیماً بر سطح گلوکز خون تأثیر نمی‌گذارد، اما به عنوان یک نشانگر زیستی ارزشمند برای مدیریت دیابت و تنظیم برنامه‌های درمانی متناسب با نیازهای فردی عمل می‌کند. اگر می‌خواهید عمیق‌تر به درک دیابت بپردازید، با ما همراه باشید.اخبار کسب و کارمربوط به مراقبت‌های بهداشتی و پیشرفت‌های پزشکی می‌تواند بینش‌های ارزشمندی را برای متخصصان و بیماران فراهم کند.