Biomarkers voor chronische atrofische gastritis: onderzoeksvoortgang

Chronische atrofische gastritis (CAG) is een veelvoorkomende chronische maagaandoening die wordt gekenmerkt door geleidelijk verlies van maagslijmvliesklieren en verminderde maagfunctie. Omdat CAG een belangrijk stadium is van precancereuze maaglaesies, zijn vroege diagnose en monitoring van CAG cruciaal om de ontwikkeling van maagkanker te voorkomen. In dit artikel bespreken we de belangrijkste biomarkers die momenteel worden gebruikt voor de diagnose en monitoring van CAG en hun klinische toepassingswaarde.

I. Serologische biomarkers

1. Pepsinogeen (PG)DePGⅠ/PGⅡ verhouding (PGⅠ/PGⅡ) is de meest gebruikte serologische marker voor CAG.

• Verlaagde niveaus van PGⅠ en PGⅠ/PGⅡverhouding zijn significant gecorreleerd met de mate van atrofie van het maaglichaam.
• Japanse en Europese richtlijnen hebben PG-testen opgenomen in maagkankerscreeningprogramma's

2.Gastrine-17 (G-17)

• Geeft de endocriene functionele status van de maagholte weer.
• Vermindert de atrofie van de maagholte en kan de atrofie van het maaglichaam vergroten.
• Gecombineerd met PG om de diagnostische nauwkeurigheid van CAG te verbeteren

3. Anti-pariëtale celantilichamen (APCA) en anti-intrinsieke factorantilichamen (AIFA)

• Specifieke markers voor auto-immuun gastritis.
• Helpt bij het onderscheiden van auto-immuun gastritis van andere soorten CAG

2. Histologische biomarkers

1. CDX2 en MUC2
   • Een kenmerkend molecuul van intestinale chemotaxis
   • Opregulatie wijst op intestinalisatie van het maagslijmvlies.
2. p53 en Ki-67
   • Indicatoren van celproliferatie en abnormale differentiatie.
   • Help het kankerrisico in CAG te beoordelen.
3. Helicobacter pylori (H. pylori)-Gerelateerde markeringen
   • Detectie van virulentiefactoren zoals CagA en VacA.
   • Ureumademtest (UBT) en ontlastingantigeentest.

3. Opkomende moleculaire biomarkers

1. microRNA's
   • miR-21, miR-155 en andere worden abnormaal tot expressie gebracht in CAG
   • Mogelijke diagnostische en prognostische waarde.
2. DNA-methyleringsmarkers
   • Abnormale methyleringspatronen in de promotorregio's van bepaalde genen
   • Methyleringsstatus van genen zoals CDH1 en RPRM
3. Metabolomische biomarkers
   • Veranderingen in specifieke metabolietenprofielen weerspiegelen de toestand van het maagslijmvlies
   • Nieuwe ideeën voor niet-invasieve diagnostiek

4. Klinische toepassingen en toekomstige perspectieven

Gecombineerd testen van biomarkers kan de sensitiviteit en specificiteit van de CAG-diagnose aanzienlijk verbeteren. In de toekomst zal de geïntegreerde multi-omics-analyse naar verwachting een uitgebreidere combinatie van biomarkers opleveren voor nauwkeurige typering, risicostratificatie en geïndividualiseerde monitoring van CAG.

Wij, Baysen Medical, zijn gespecialiseerd in het onderzoek en de ontwikkeling van diagnostische reagentia voor ziekten van het spijsverteringsstelsel en hebbenPGⅠ, PGⅡ EnG-17 Co-testkits met een hoge gevoeligheid en specificiteit, die betrouwbare screeningstools voor CAG in de kliniek kunnen bieden. We zullen de onderzoeksvoortgang op dit gebied blijven volgen en de translationele toepassing van meer innovatieve markers bevorderen.